گلکم

تو موات رنگ طلا چشای تو دریاس گلکم

صورتد مثل گل لاله ی صحراس گلکم

خیلی وقته مخوامت اینه خودت خوب میدانی

دل مه عاشقه شیته خیلی شیداس گلکم

یه وجه بچه بودی خانه دان آمد کوچه مان

با مه همبازی شدی حرف قدیماس گلکم

ما همش با هم بودیم هیچکسی حرفی نمیزد

ولی حالا نمیذارن کار دنیاس گلکم

بگو آخه چه میشه با همدیه حرف بزنیم؟

آخر دنیا میشه؟ یی از او حرفاس گلکم

خودشان جوان بودن کم دسه گل دادن به آب؟

اینم از اقبال و چاره ی ما جواناس گلکم

ننه مم فهمیده ما همدیه ره دوس داریمان

دو سه روزه خانه مان شین و واویلاس گلکم

آبرو مه رفته دیه هر که یه حرفی میزنه

یه کلاغ و چل کلاغ از همه بالاس گلکم

مه دیه حوصله نرم مگه صبرم چنیه

خوش بحال کسی که بی کس و تنهاس گلکم

تو که هی نشتی تو خانه که برات دست نگیرن

پل ما چه جور بگم اودس آبهاس گلکم

چن دفه خواسم بیام لای ننه ت اینا بینمت

ولی دیدم نمیشه قوز رو قوزاس گلکم

کره هر چه شد بشه ما که دیه رسوا شدیم

تو که هی مال منی منم که پیداس گلکم

هی بذار از ما بگن نقل و متل جور بکنن

مث نقل و متلایی که تو کتاباس گلکم

راسی امشو بینمت رو بالابان منتظرم

آخه بی تو شو مه شام غریباس گلکم