می خوام ..............

می خوام یه قصری بسازم پنجره هاش آبی باشه
من باشم و تو باشی یک شب مهتابی باشه
می خوام یه کاری بکنم شاید بگی دوسم داری
می خوام یه حرفی بزنم که دیگه تنهام نذاری
می خوام برات از آسمون یاسای خوشبو بچینم
می خوام شبا عکس تو رو تو خواب گل ها ببینم
می خوام که جادوت بکنم همیشه پیشم بمونی
از تو کتاب زندگیم یه حرف رنگی بخونی
امشب می خوام برای تو یه فال حافظ بگیرم
اگر که خوب در نیومد به احترامت بمیرم
امشب می خوام تا خود صبح فقط برات دعا کنم
برای خوشبخت شدنت خدا خدا خدا کنم
امشب می خوام رو آسمون عکس چشات رو بکشم
اگه نگاهم نکنی ناز نگاتو بکشم
می خوام تو رو قسم بدم به جون هر چی عاشقه
به جون هر چی قلب صاف رنگ گل شقایقه
یه وقتی که من نبودم بی خبر از اینجا نری
بدون یه خداحافظی پر نزنی تنها نری
یه موقعی فکر نکنی دلم واست تنگ نمیشه
فکر نکنی اگه بری زندگی کمرنگ نمیشه
اگه بری شبا چشام یه لحظه هم خواب ندارن
آسمونای آرزو یه قطره مهتاب ندارن
راستی دلت میآد بری بدون من بری سفر
بعدش فراموشم کنی برات بشم یه رهگذر
اصلا بگو که دوست داری اینجور دوست داشته باشم
اسم تو رو مثل گلا تو گلدونا کاشته باشم
حتی اگه دلت نخواد اسم تو تو قلب منه
چهره تو یادم می آد وقتی که بارون می زنه
ای کاش منم تو آسمون یه مرغ دریایی بودم
شاید دوسم داشتی اگه آهوی صحرایی بودم
ای کاش بدونی چشمات و به صد تا دنیا نمی دم
یه موج گیسوی تو رو به صد تا دریا نمی دم
به آرزوهام می رسم اگر که تو پیشم باشی
اونوقت خوشبخت میشم مثل فرشته ها تو نقاشی
تا وقتی اینجا بمونی بارون قشنگ و نم نمه
هوای رفتن که کنی مرگ گلهای مریمه
نگام کن و برام بگو بگوی می ری یا می مونی
بگو دوسم داری یا نه مرگ گلهای شمعدونی
نامه داره تموم میشه مثل تموم نامه ها
اما تو مثل آسمون عاشقی و بی انتها

گلکم

تو موات رنگ طلا چشای تو دریاس گلکم

صورتد مثل گل لاله ی صحراس گلکم

خیلی وقته مخوامت اینه خودت خوب میدانی

دل مه عاشقه شیته خیلی شیداس گلکم

یه وجه بچه بودی خانه دان آمد کوچه مان

با مه همبازی شدی حرف قدیماس گلکم

ما همش با هم بودیم هیچکسی حرفی نمیزد

ولی حالا نمیذارن کار دنیاس گلکم

بگو آخه چه میشه با همدیه حرف بزنیم؟

آخر دنیا میشه؟ یی از او حرفاس گلکم

خودشان جوان بودن کم دسه گل دادن به آب؟

اینم از اقبال و چاره ی ما جواناس گلکم

ننه مم فهمیده ما همدیه ره دوس داریمان

دو سه روزه خانه مان شین و واویلاس گلکم

آبرو مه رفته دیه هر که یه حرفی میزنه

یه کلاغ و چل کلاغ از همه بالاس گلکم

مه دیه حوصله نرم مگه صبرم چنیه

خوش بحال کسی که بی کس و تنهاس گلکم

تو که هی نشتی تو خانه که برات دست نگیرن

پل ما چه جور بگم اودس آبهاس گلکم

چن دفه خواسم بیام لای ننه ت اینا بینمت

ولی دیدم نمیشه قوز رو قوزاس گلکم

کره هر چه شد بشه ما که دیه رسوا شدیم

تو که هی مال منی منم که پیداس گلکم

هی بذار از ما بگن نقل و متل جور بکنن

مث نقل و متلایی که تو کتاباس گلکم

راسی امشو بینمت رو بالابان منتظرم

آخه بی تو شو مه شام غریباس گلکم

ای فدای تو همه خرهای من

                                    ای به یادت هی هی و هی های من