فقط می خوام تو چشم تو نگاه کنم

دلم می خواد فقط تو را صــدا کنم

رفتی سفر یه وقت فراموشـــم نکن

من بی کسم تو ترک آغوشـــم نکن

چرا می خوای اشک منو در بیاری

عزیز مـــن مگه تو دوستـــم نداری

اگه بری چشمای من گریـــون میشه

دلت به قلبم همیشه مدیــــــون میشه

دوست نــدارم تو بری و مــن بمونم

هرجا باشی به یاد چشمات می مونم

می سپارمت دست خدای مهربــون

خیلی میــشم از رفتنت دل نگرون

رفتی سفر یه وقت فراموشـــم نکن

من بی کسم تو ترک آغوشـــم نکن

من از غم وغصه می گم              تو می گی ماهو نگاه کن           

من از خونه بی بابا می گم          تو می گی برو یکم دعا کن

من  همش تو فکر فردا

 گشنه ام یا که سیرم                    تو همش تو فکر عشقیو

می گی بی عشق از پیشت دارم میرم

من می گم برو خیابون نگاه کن       اون بچه که پیرنش پارستو صدا کن

ازش بپرس می دونه شام چیه ناهار چیه اصلا می دونه محبت دیدنیه یا خوردنیه      

 کی می دونه کجا میره چی میخوره فردا می خواد چکار کنه

اصلا بی خیال خیابونو نگاه نکن              

اصلا به تو چه که کی گشنن کی سیره  کی تو دلش غمو کی داره از خوشی میمیره

کی از نداشتن بابا غصه اش می گیره     کی مامانش تو فکراینه که بچش از گشنگی نمیره

تو فکر روح لطیفو من تو فکر فردام  اون دختر تنها فکر جای خواب واسه امروز

من می گم دلم از سنگه  بسکه غصه دیدم  دلم از تنهایی تنگ تنگه

من می گم بچه تنها شاید بمیره    تو می گی من دنبال اونم که عشقو واسم بگیره

من می گم دلم از سنگه  سنگی که ذره ذرن خورد خورده    

  تو می گی قلبم لطیفه دنبال یه عشق ظریفه

آره برو باید بری فاصله بین فکر تو تا من  مث فاصله بین زمینو آسمونه

تو موات رنگ طلا چشای تو دریاس گلکم

صورتد مثل گل لاله ی صحراس گلکم

خیلی وقته مخوامت اینه خودت خوب میدانی

دل مه عاشقه شیته خیلی شیداس گلکم

یه وجه بچه بودی خانه دان آمد کوچه مان

با مه همبازی شدی حرف قدیماس گلکم

ما همش با هم بودیم هیچکسی حرفی نمیزد

ولی حالا نمیذارن کار دنیاس گلکم

بگو آخه چه میشه با همدیه حرف بزنیم؟

آخر دنیا میشه؟ یی از او حرفاس گلکم

خودشان جوان بودن کم دسه گل دادن به آب؟

اینم از اقبال و چاره ی ما جواناس گلکم

ننه مم فهمیده ما همدیه ره دوس داریمان

دو سه روزه خانه مان شین و واویلاس گلکم

آبرو مه رفته دیه هر که یه حرفی میزنه

یه کلاغ و چل کلاغ از همه بالاس گلکم

مه دیه حوصله نرم مگه صبرم چنیه

خوش بحال کسی که بی کس و تنهاس گلکم

تو که هی نشتی تو خانه که برات دست نگیرن

پل ما چه جور بگم اودس آبهاس گلکم

چن دفه خواسم بیام لای ننه ت اینا بینمت

ولی دیدم نمیشه قوز رو قوزاس گلکم

کره هر چه شد بشه ما که دیه رسوا شدیم

تو که هی مال منی منم که پیداس گلکم

هی بذار از ما بگن نقل و متل جور بکنن

مث نقل و متلایی که تو کتاباس گلکم

راسی امشو بینمت رو بالابان منتظرم

آخه بی تو شو مه شام غریباس گلکم